زندگی و اوج فعالیت حرفه ای ایو سن لوران
ایو سن لوران از خانواده‌ای فرانسوی در شهر اوران واقع در الجزایر متولد شد ،او که در دوران کودکی، عروسک‌هایی کاغذی تهییه میکرد با الهام از همین عروسک ها برای مادر و خواهرش لباس طراحی می کرد و در سن ۱۷ سالگی زادگاه خود را ترک کرد و برای کار کردن به صورت حرفه ای در صنعت طراحی لباس‌های زنانه به پاریس رفت .
سن لوران برای زمان کوتاهی به تحصیل در یک آموزشگاه طراحی مد و لباس پرداخت و در نهایت در سن ۱۷ سالگی جایزه اول مسابقه‌ای بین‌المللی برای طراحی یک لباس کوکتل را دریافت کرد.
در پاریس نخستین طرح‌های خود را به مدیر مجله وگ (Vogue) ارائه کرد و پس از آنکه مدیر مجله برخی طرح‌های وی را به کریستین دیور معرفی کرد، او بلافاصله به عنوان دستیار دیور استخدام شد.
سن لوران در سن ۲۱ سالگی،در زمان مرگ کریستین دیور، طراح اصلی شرکت و طراح لباس خانه دیور در سال ۱۹۵۷ میلادی شد . وی اولین کالکشن خود را برای شرکت لیگنه تراپز در سال ۱۹۵۸روانه بازار کرد. این مسئله، یک موفقیت فوق العاده بود و برای او جایزه اسکار نیمن مارکوس را به همراه داشت. در همان سالها بود که برای خدمت برای کشور، به ارتش فرانسه پیوست که در پی آن ناراحتی های عصبی و روحی را در بر داشت و طراح مد، مارک بوهان جای او را در خانه دیور گرفت.
اوج فعالیت حرفه ای: سن لوران در سال ۱۹۶۲ میلادی، سالن طراحی لباس خودش را به نام خانه ایو سن لوران افتتاح کرد و در مدت کوتاهی را به یکی از تأثیرگذارترین طراحان مد پاریس تبدیل شد. او پوشیدن شلوار را توسط زنان، باب نمود و با تغییر قواره و ترکیب جامه های مخصوص مردان و تبدیل آن به جامه های زنانه، استانداردهای جدیدی برای صنعت طراحی مد و لباس خلق کرد.
طراحی کت و شلوارهای رسمی نظیر اسموکینگ یا همان تاکسیدوی زنانه برای بانوان، از جمله خلاقیت ها و نوآوری های او بود.
سن لوران همچنین در سال ۱۹۷۷ عطر محبوب اوپیوم را به بازار ارائه داد.
وی ۴۰ سال کامل به فعالیت و آفرینش هنری در عرصهٔ مد و لباس، عطر و اشیاء زینتی پرداخت .او بخاطر ایجاد دگرگونی هایی عمیق در صنعت جهانی مد لباس و نوع لباس هایش که متناسب با تغییر نقش اجتماعی زنان در جامعه غرب بود، به شهرتی جهانی رسید.
در اکتبر سال ۱۹۹۸، ایو سن لوران آخرین کالکشن آماده خودش را برای مارک تجاری ریوِ گوش که بیش از ۳۰ سال پیش آن را تاسیس کرده بود، به نمایش گذاشت و در آخرین نمایش خود در سال ۲۰۰۲ آخرین تعظیمش بر روی صحنه رانوی را همراه با آواز موسیقی دان مورد علاقه‌اش، کاترین دنو با ترانه «زیباترین داستان عشق من» انجام داد.
سرانجام در سال ۲۰۰۲ میلادی خود را بازنشسته اعلام کرد و در تاریخ ۱ژوئن ۲۰۰۸ در خانه‌اش در شهر پاریس درگذشت.
جهت کسب اطلاعات بیشتر در مورد دوره جامع طراحی لباس و مشاهده این مطلب و مطالب مشابه به پیج اینستاگرام ما سر بزنید.