ساختمان مسکونی امیری در خیابان دزاشیب تهران در سال ۱۳۷۵ خورشیدی ساخته شده است. نحوه ی استقرار ساختمان در زمین غیرمتعارف است. طراح با نزدیک کردن بدنه ی ساختمان به معبر عمومی واقع در ضلع جنوبی توانسته است حیاط خصوصی مناسبی را در شمال ساختمان با دید به سوی کوهستان فراهم کند. سازماندهی فضایی ساختمان در نمای رو به شمال تقریبا ساده و متقارن است. در حالی که در جبهه جنوبی، مجموعه ی نسبتا پیچیده ای از احجام ساختمانی، پلکان ها و ورودی ها است. حال و هوای ایرانی منظره بیرونی که عمتا در نتیجه قالب بندی ها، تناسبات بین پر و خالی و تقارن های نسبی ایجاد شده، در ضلع جنوبی به تلفیقی از سبک مایکل گریوز و کارلو اسکارپا تبدیل شده است. وسواس در پرداخت به جزئیات ساختمانی مهم ترین ویژگی این بناست.
