در واقع این خانه بر روی استخوانبندی اولیه ی خود با همان حس تاریخی و خاطره انگیز، که به دوران پهلوی اول باز می گردد، شکل گرفته است. بنایی که با فرم U شکل، حیاط مرکزی را دربرگرفته بود و ساکنان خود را به پیروی از سیاق زندگی سنتی وا می داشت. اما با گذر سال ها و وارد شدن به مرحله ی تازه ای از زندگی، فضای موجود خانه دیگر پاسخگوی نیازهای خانواده نبوده و ضرورت افزایش فضای زندگی خودنمایی می کرد. اولین دغدغه ی معمار در این گام، افزودن یک طبقه به بنا، به منظور اضافه کردن چند اتاق بود. با انجام شدن این کار در خلال طرح، نیاز بود که حس فضایی واحد و منسجم، مانند حسی که در ماهیت خانه های اصیل ایرانی نهفته است به بنا القا شود. این نیاز با ایجاد یک سقف واحد، (که قرابتی معنایی با ایوان بناهای ایرانی داشت) بر روی کل خانه برطرف گردید؛ تا حس وجود سرپناهی وحدت بخش را برای تمام اعضای خانواده ایجاد کند.