معماری: تادائو آندو
موقعیت: مکزیک
مساحت: ۲۵۰۰۰۰مترمربع
اثر آندو در مکزیک چیزی فراتر از تنها یک ویلاست. کازا وابی ترکیبی است از موسسه هنری و ویلا. ایده‌ی اولیه‌ی کازا وابی به یک دهه قبل باز می‌گردد، زمانی که هنرمند مکزیکی آمریکایی، بوسکو سودی، برای مدتی در ژاپن اقامت داشت. در آن دوره بود که او با ایده‌ی وابی- سابی، نوعی زیبایی شناسی ژاپنی بر اساس تعالیم بودا آشنا شد. این زیبایی شناسی بر سه اصل هستی استوار است: ناپایداری، رنج و نیستی. وابی- سابی زیبایی نهفته در نقصان و عدم تقارن را ارج می‌نهد. در همان دوران، وی با خشونت و سختی معماری آندو نیز آشنا شد و از او خواست تا برایش یک استودیو طراحی کند، پشنهادی که به مخالفت آندو انجامید.
در سال ۲۰۰۶ پدرِ سودی قطعه زمینی رؤیایی یافت، زمینی ساحلی و بکر به وسعت نود هکتار که از یک سو با مزارع و رشته کوه (Sierra Madre del Sur mountain) و از سوی دیگر با اقیانوس آرام جنوبی احاطه شده است.
سودی با دیدن این زمین، رویای یک ویلای دنج را برای خود و خانواده‌اش در سر پروراند، ویلایی که البته به دست آندو طراحی شده باشد. او بار دیگر به سراغ آندو رفت و این بار با پاسخ مثبت وی رو به رو شد. حاصل این همکاری مجموعه‌ای است شامل دو استودیو، شش فضای اقامت هنرمند ،۷۴۰متر مربع گالری و امکانات آموزشی و ۶۷ هکتار باغ گیاه شناسی(با طراحی آلبرتو کالاچ،معمار منظر مکزیکی) که قرار است با مجموعه‌ای از مجسمه‌های معاصر پر شود. این بنا خود یک مجسمه‌ی عظیم است، اثری قدرتمند از استاد بتن که در تضاد کامل با طبیعت وحشی و حاصلخیز در برگینده‌اش خلق شده است. طراحی بخش اقامتی مجموعه از هم‌نشینی زبان مرسوم معماری آندو یعنی بتن و گونه‌ای از مسکن بومی منطقه با نام پالاپا شکل گرفته است. پالاپا نوعی سکونت‌گاه مکزیکی است که یک یا دو سمت آن باز است و با کاهگل و برگ درختان نخل مسقف شده است.
یک دیوار طویل بتنی با ارتفاع ۳.۶ متر به موازات ساحل، از غرب به شرق کشیده شده تا فضاهای مورد نیاز مجموعه را شکل دهد. به گفته‌ی خود آندو این دیوار، حائلی میان فعالیت‌های عمومی در شمال و کاربری خصوصی در جنوب آن ایجاد می‌کند. مسیر رسیدن به بنا در محور شمال جنوب تعریف شده؛ در واقع، یک تراس کم عرض و استخر مجاورش این مسیر را شکل داده‌اند. این مجموعه‌ی اقامتی هنری پذیرای هنرمندان بسیاری از سرار دنیاست که از چند هفته تا چند ماه را به اقامت در آن می پردارند و فعالیت‌های هنری خیرخواهانه را تجربه می‌کنند. به گفته‌ی گنارو گوارز، انسان شناس، هدف نهایی کازا وابی تبدیل شدن به دایره المعارفی انسانی است، پیوندی میان گروه‌های مختلف و مجالی برای گردهمایی صمیمانه‌ی هنرمندان جهان.
