معماری: پیرلوییجی بونومو
موقعیت: آکولیا، ایتالیا
سال: ۱۳۹۱
این جعبه‌ی ویلایی در منطقهی “آکولیا”، ایتالیا و برروی بقایای یک خانه‌ی روستایی بنا شده است که در جریان زلزله‌ی سال ۲۰۰۹ تخریب شده بود. این بنا را می‌توان سمبلی از تولدی دوباره دانست. ساختمان جدید، نه تنها در زمینه‌ی زیست-محیطی و فنی بلکه در حوزه‌ی بازسازی ساختمان‌های حومه‌ی شهر نیز می‌تواند مطرح گردد، چرا که با استفاده‌ی همزمان از مصالح و تکنولوژی جدید و داشتن فرم ساده، کمترین تأثیر را برروی محیط گذاشته است. این خانه مساحتی در حدود ۳۰۰ مترمربع دارد و در دو طبقه شامل یک اتاق پذیرایی، سه اتاق خواب، حمام، یک اتاق اضافه و پارکینگ طراحی شده‌است. نمای غربی شامل یک سیستم حرارتی خورشیدی برای تولید آب گرم و یک مخزن ذخیره‌ی آب باران است. سیستم تهویه مکانیکی از دیگر مشخصات بنا می‌باشد.
بیشتر خانه‌های آسیب دیده در زلزله با قطعات چوب روکش شده‌ی متقاطع، CLT، بازسازی شده‌اند که علت آن استفاده از یک منبع تجدیدپذیر و مقاوم‌کردن ساختمان در برابر زلزله به دلیل اتصالات صحیح مهندسی شده می‌باشد. جدا از فونداسیون بتنی، کل این ساختمان با استفاده از CLT با عایق‌سازی بیرونی و خارجی ساخته‌شده که روکش فلزی با نمای چوب کاج سطح آن را فرا می‌گیرد. در نمای شرقی سیستم‌های فوتوولتائیکِ استفاده‌شده به ظاهر با تخته‌های چوبی طبیعی در تضاد هستند اما این تخته‌ها ، وظیفه‌ی محافظت حرارتی ساختمان در زمستان را به عهده دارند، و علاوه بر این تهویه و سایه‌اندازی را نیز انجام می‌دهند.
علت نامگذاری این ساختمان به عنوان جعبه‌ی انرژی از آن رو است که Pierluigi Bonomo با ساخت محفظه‌ی جعبه مانندی درون بقایای ساختمان پیشین و استفاده مجدد از مصالح تخریب شده‌ی قبلی، مصالح پیش‌ساخته و پوشش عایق پیوسته، مصرف انرژی را در این بنا به حداقل رسانده‌است. خشکه‌چینی و بهره‌گیری از مواد کم‌اثر بر محیط، ایجاد شرایط زیست‌اقلیمی پایدار، استفاده از سیستم‌های فوتوولتائیک یکپارچه در نما و بام و در نظر گرفتن استانداردهای لازم در منطقهی مدیترانه، منجر به کاهش ۱۵ درصدی مصرف انرژی نسبت به ساختمان‌های نوساز مشابه شده‌است. در تصاویر می‌توان بازشوهایی که در فواصل تخته‌ها در نمای جنوبی برای ورود نور طبیعی به ساختمان وجود دارد را مشاهده نمود. در داخل بنا نیز مصالح سازگار با محیط به کار رفته است.
