معمولاً نزدیک ترین ارتباط بین طراحان صنعتی و معمارن، ارائه و ساخت مبلمان و المان های طراحی داخلی است که هر دو گروه در این حیطه فعالیت دارند. اما این تعریف بدان معنا نیست که اگر یک شخص به طور تخصصی در رشته طراحی صنعتی فعالیت می کند، نتواند در شاخه های مربوطه هم شانس خود را امتحان کند. کریم رشید جزء معدود افراد فعال به شمار میی رود که علاوه بر طراحی و ساخت کانسپت های صنعتی در بخش معماری هم حرف های  زیادی برای گفتن داشته است. با وجود اینکه در برخی محافل از او را به اندازه شهرتش بیزارند،، اما نمی توانند موفقیت های وی در شاخه های طراحی را  زیر سوال ببرند. سبک منحصربه فرد او در ارائه فرم های انتزاعی و رنگ های متنوع جزء جسورانه ترین ویژگی های معماری مدرن امروزی است.

هتل NHOW برلین یکی از معدود پروژه های معماری است که یک طراح صنعتی با سبک خود و بر اساس طراحی مبلمان، فضا را به مرحله تکامل رسانده. سیر تکامل فضاها با ویژگی ذهنی رشید از شکل و فرم مبلمان در ذهن  او شکل گرفته و به نوعی الهام پذیری از کوچگترین جزء یک فضای معماری (مبلمان و المان ها) به کالبد فضا هویت بخشیده است. معمولاً طراحی داخلی معماری یا دکوراسیون داخلی فضا از جزء بزرگتر شروع شده و در انتها به طراحی یا ساخت مبلمان منتهی می شود. اما پروژه هتل برلین که عکس این روند را در پیش گرفته با طراحی مبلمان و المان های کوچک به رنگ آمیزی و طراحی سقف و کف رسیده است. شیوه ای که مرسوم نیست، اما چون پای یک طراح صنعتی در میان بوده، عجیب به نظر نمی رسد.