سازه های شناور بسیار بزرگ برای کاربری های مختلف، از جمله نظامی، تفریحی، مسکونی، تاسیسات بندرگاهی و… استفاده می شوند. افزایش جمعیت، باعث شده تا سازه های شناور بسیار بزرگ مورد توجه مهندسان قرار قرار گیرد. این سازه های باید در ابعاد کوچکتر ساخته و در محل به یکدیگر متصل شوند. سازه های شناور غول پیکر اولین بار در سال ۱۲۲۱ توسط ادوارد آرم استرانگ پیشنهاد شد. به طور کلی ساختار آنها در دو نوع سازه های نیمه شناور و شناور می باشد. سازه های نیمه شناور توسط ستون های لوله ای شکل یا المان های سازه ای متعادل کننده، بالای سطح آب نگه داشته می شود و برای شرایط دریای ناآرام یا امواج بلند استفاده می شود. در مقابل سازه های شناور یا پانتون ها هستند که مانند یک صفحه روی آب باقی می مانند و معمولا برای آب های آرام مانند خلیج ها، برکه ها و خطوط ساحلی مناسب می باشند. در ادامه، مرحله طراحی این سازه ها از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از نکاتی که باید در طراحی پانتون ها مورد توجه قرار بگیرد، مسئله تعادل و پایداری سازه در مراحل حمل به محل نصب و بهره برداری آن می باشد.
سازه شناور Windwheel
طرح Windwheel برای شهر ساحلی روتردام طراحی شده است. این سازه شامل دو حلقه عظیم می باشد که حلقه داخلی با ساختار فولادی و شیشه‌ای، متشکل از ۷۲ آپارتمان، ۱۶۰ اتاق هتل، فروشگاه و یک رستوران بزرگ است، حلقه بیرونی نیز دارای ۴۰ اتاق کوچک جهت مشاهده مناظر شهر است. این سازه در عین حال در نقش یک توربین بادی نیز عمل می‌کند که قادر است بدون ایجاد صدا و هرگونه حرکت، انرژی بادی تولید کند. هم چنین، در این طرح به مدیریت صحیح آب نیز توجه ویژه‌ای شده است، چنان که آب باران توسط سیستم‌های مخصوص جمع‌آوری شده و در ساختمان مورد استفاده قرار می‌گیرد. بازیافت فاضلاب و تولید بیوگاز از ضایعات، بخش دیگری از ویژگی‌های این ساختمان دوستدار محیط زیست به شمار می رود.
سازه شناور مارپیچ های اقیانوسی
در این پروژه قطر هر کره ۵۰۰ متر اعلام شده و دارای هتل، نواحی مسکونی و فضاهای تجاری خواهد بود. هر یک از این کره‌ها ضدآب هستند و تمامی سازه‌ها می‌توانند کاملا زیر آب شناور شده و یا این که بخشی از آنها از اقیانوس بیرون بماند. همچنین می تواند در شرایط نامناسب آب و هوایی زیر آب بروند و به مرکز سازه مارپیچی وارد شوند. این سازه مارپیچی، جاده‌ای ۱۵ کیلومتری را به ساختمانی در بستر اقیانوس متصل می‌کند که به عنوان کارخانه توسعه منابع و جمع‌آوری فلزات نایاب به کار می رود.
