در پى بازگشاییِ مشروطِ پلت‌فرم جهانی WAF براى معماران و معماری ایران، نامه‌اى مبنى بر درخواست جامعه معماری از مدیریت WAF تنظیم شده است که از این مجموعه مى‌خواهد که معماری ایران در عرصه بین‌المللى مورد ارزیابی قرار گیرد. تا به حال، بیش از ۵۰۰ معمار مطرح ایرانی، این نامه را امضا کرده‌اند.
رضا نجفیان (معمار) یکی از امضاکنندگان این نامه، در گفتگو با خبرنگار ایلنا، درباره‌ی این پلت‌فرم جهانی معماری و خواسته‌ی اصلی معماران ایران در این‌باره گفت: WAF از معتبرترین فستیوالها و جوایز معماری در دنیاست که هر ساله در موضوعات و بخشهای مختلف برگزار می‌شود. پروژه‌هایی از سراسر دنیا، با دقت و وسواس زیاد، و با معیارهای حرفه‌ای در این فستیوال رقابت می‌کنند. WAF به صورت گردشی هر سال در کشوری برگزار می‌شود. تا جایی که به خاطر دارم آخرین بار این فستیوال در سنگاپور برگزار شد.
این معمار ادامه داد: به‌خاطر تحریم‌هایی که ایران در تمام زمینه‌ها داشت، در این زمینه هم تحریم بودیم. مخصوصاً اینکه از نظر مالی هم باید پرداخت‌هایی از طریق بانک‌ها انجام می‌شد. سه دوره بود که ایران را از شرکت در این فستیوال محروم کرده بودند.
رضا نجفیان در پاسخ به این سؤال که این نامه اخیرِ معماران ایرانی در چه رابطه‌ای بوده، گفت: فستیوال WAF اعلام کرد که ایران را از لیست تحریمی‌ها خارج کرده، اما چون این خبر را وقتی اعلام کرد که از زمان ثبت نام برای شرکت در مسابقه‌ی اصلی گذشته بود، WAF بخش جنبی و جداگانه‌ای را تحتِ عنوان «ایران» تعریف کرد، که در این بخش تنها پروژه‌ها و معماران ایرانی می‌توانند شرکت داشته باشند. این امر، خوبی‌ها و بدی‌هایی دارد. مزیتش این است که چون نام ایران و پروژه‌های ایرانی با عنوانی مشخص در این فستیوال حضوری مستقل دارند، به نحوی باعث تشخص معماری ما می‌شود. ولی از طرفی، چون فرصت شرکت در رقابتِ بین‌المللی را از ما گرفته‌اند، نمی‌توانیم در سطح بین‌المللی سنجیده شویم. موضوع خاصی هم برای کار مشخص نکرده‌اند. پروژه‌ها می‌توانند هر کاربری داشته باشند: اداری، فرهنگی، تجاری، مسکونی و … . همین بی‌موضوعی نیز یکی دیگر از مشکلات کار است.
این معمار افزود: نامه به این خاطر است که ایران در تمام بخشهای این فستیوال حضور داشته باشد. چون تنوع در رقابت‌هاست که این فستیوالها را جذاب می‌کند. علاوه بر این، باعث می‌شود معمارهای ایرانی خود را در سطح بین‌المللی محک بزنند. اگر قرار باشد که فقط خودمان با خودمان سنجیده شویم، از تمام امکانات این فستیوالها استفاده نکرده‌ایم؛ آن هم بدون دسته‌بندی‌ِ مشخصی در کاربریِ پروژه‌ها. مثلاً یک پروژه‌ی ویلا با یک پروژه‌ی موزه قابلِ سنجش در کنار هم نیستند. این‌ها از نظر ماهیت تفاوت‌هایی دارند که نمی‌شود با هم قضاوت‌شان کرد. امیدواریم که سال آینده مثل همه‌ی دنیا در بخش بین‌المللی حضور داشته باشیم. در سال‌های گذشته ما از ایران هم برندگان، و هم داورانی داشتیم. مثلاً آقای فرشاد مهدی‌زاده از این فستیوال هم جایزه برده‌اند و هم سال بعد، داوری‌اش را برعهده داشته‌اند. یا تیم‌های معماری‌ای که اگر هم جایزه‌ای نبردند، در بین فینالیست‌ها حضور داشتند.
برای شرکت در این فستیوال چندان نیازی به رزومه نیست. تنها کافی است پروژه‌ای داشته باشید که از نظر معماری پروژه‌ی باکیفیتی باشد. برای این کار باید هزینه‌ای برای ثبت‌نام پرداخت شود. قبلاً هزینه‌ی ثبت نام، ۷۰۰ دلار بود، ولی امسال برای ایرانی‌ها چون تنها اجازه‌ی شرکت در یک بخش جنبی دارند، این مبلغ به۵۰۰ دلار تقلیل یافته است. با حضور در این فستیوالها، معماری ایرانی که امروزه می‌توانیم ادعا کنیم کیفیتی بین‌المللی، چه در طراحی و چه حتی در ساخت بعضی پروژه‌ها دارد، به دنیا نشان داده می‌شود. معماران ایرانی می‌توانند خودشان را نسبت به جریانات روز معماری در دنیا محک بزنند و جایگاه خود را در جهان ارزیابی کنند. همین باعث می‌شود که ارتباطی بین معماران ایرانی و معماران بین‌المللی شکل بگیرد. انگیزه‌ی بُرد در فستیوال‌های این چنینی، باعث رشد کیفیت معماری امروز ما خواهد شد.
نجفیان در پاسخ این سؤال که آیا خروج ایران از لیست تحریمی‌های این فستیوال جهانی، از سوی نهادهای دولتی بوده یا خیر، گفت: معماران ایرانی خود به صورت خودجوش تلاش کردند تا ایران از لیست تحریمی‌های این فستیوال مهم بین‌المللی خارج شود. فکر نمی‌کنم که نهاد یا سازمان یا وزارت‌خانه‌ای دولتی برای خروج ایران از این لیست تلاش یا اقدامی کرده باشد. بسیاری از معماران، به وسیله‌ی ارتباطاتی که در سطح بین‌المللی داشتند، در این رابطه پیگیری‌هایی صورت دادند.